Książki Domu Wydawniczego "Ostoja"

Książka nominowana do 9. edycji konkursu "Książka Historyczna Roku" (2016) organizowanego przez Telewizję Polską, Polskie Radio, Intytut Pamięci Narodowej oraz Narodowe Centrum Kultury.
Autor zdobył za nią Nagrodę Główną Fundacji Narodowej im. Romana Dmowskiego w konkursie na najlepszą książkę o historii i myśli politycznej Narodowej Demokracji za rok 2016 oraz Nagrodę im. Prof. Ryszarda Bendera dla młodych historyków.

Celem przedstawianej Czytelnikowi antologii tekstów, publikowanych na łamach organów prasowych obozu narodowego w pierwszych miesiącach po zgonie jego niekwestionowanego przywódcy, jest nie tyle zaprezentowanie sylwetki Romana Dmowskiego, co raczej ukazanie zbiorowego portretu środowiska narodowego w Polsce, stojącego w obliczu zgonu swojego mentora i głównego ideologa.

Przedreferendalna dyskusja na temat wejścia Polski do UE wykazała dobitnie, jak wielką jest w naszym kraju nieznajomość podstawowych zasad, na których została oparta Unia ikonsekwencji stąd wynikających.

Skromna objętościowo, ale ważna broszurka Jędrzeja Giertycha przybliża Polakom to czym był, jest i będzie Ruch Narodowy w Polsce. Autor pokazuje jak rodziła się nowoczesna idea narodowa, gdzie tkwią jej korzenie, pisze o osiągnięciach narodowców w dziele odbudowy Państwa Polskiego po I wojnie światowej. Pisze także o tragedii Narodu po 1945 r.

Zapis referatów wygłoszonych podczas sympozjum zorganizowanego przez Instytut Historyczny im. Romana Dmowskiego i Zjednoczenia Chrześcijańsko–Narodowe w dniu 9 stycznia 1999 r. w budynku Sejmu RP.

W niniejszej publikacji zaprezentowano różne teoretyczne punkty widzenia, ale i różne dziedziny z dorobku przywódcy Endecji przywoływano jako inspirujące i ciągle aktualne.

Opracowanie zawiera szereg wypowiedzi, dokumentów i wystąpień sejmowych w tym projekt ustawy o zwalczaniu masonerii, oraz pełny tekst Dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z 22 listopada 1938 r. o rozwiązaniu zrzeszeń wolnomularskich.

Zmarły w sierpniu 2004 r. Czesław Miłosz zaczął swoją karierę „autorytetu moralnego” jako lewicujący poeta i stalinowski dyplomata, a zakończył jako obrońca homoseksualnego stylu życia...

Żydzi nie tylko stanowią naród odrębny i zupełnie uświadomiony, lecz nadto są nacjonalistami w jak najzachłanniejszym słowa tego znaczeniu, w najbardziej konsekwentny sposób uprawiającymi politykę narodowego egoizmu.

Dzieło to, napisane po łacinie, zostało w 1937 r. przetłumaczone na język polski. Książka jest opatrzonym nową okładką reprintem wydania z 1937 r. W wydaniu tym oprócz polskiego tłumaczenia Chrześcijanina w Talmudzie zamieszczono obszerne wprowadzenie oraz łaciński oryginał dzieła. Niniejszy reprint obejmuje jedynie polskojęzyczną część powyższego wydania.

Porównując chrześcijaństwo z innymi wielkimi religiami świata prof. Koneczny wykazuje, że jest ono religią oddziałującą na ustrój życia zbiorowego. Prezentuje na przykładach, w jaki sposób staje się podstawą prawa, oraz jak wpływa na ekonomię i gospodarkę.

Jedno z najważniejszych dzieł Konecznego omawia genezę, rozwój i wpływ kultury bizantyjskiej, także w Europie. Podkreśla, że rysem znamiennym jest jej rozbrat w dziedzinie moralności między życiem prywatnym a publicznym, co wywiera szkodliwy i destrukcyjny wpływ na życie Europy i świata zachodniego.

Jedno z najważniejszych dzieł Konecznego omawia genezę, rozwój i wpływ kultury bizantyjskiej, także w Europie. Podkreśla, że rysem znamiennym jest jej rozbrat w dziedzinie moralności między życiem prywatnym a publicznym, co wywiera szkodliwy i destrukcyjny wpływ na życie Europy i świata zachodniego.

Dzieło stanowi rozwinięcie rozważań teoretycznych zawartych w pracy O wielości cywilizacyj. Poświęcone jest omówieniu znacznego i zwykle ujemnego wpływu cywilizacji żydowskiej na łacińską.

Dzieło stanowi rozwinięcie rozważań teoretycznych zawartych w pracy O wielości cywilizacyj. Poświęcone jest omówieniu znacznego i zwykle ujemnego wpływu cywilizacji żydowskiej na łacińską.

Dzieło stanowi rozwinięcie rozważań teoretycznych zawartych w pracy O wielości cywilizacyj. Poświęcone jest omówieniu znacznego i zwykle ujemnego wpływu cywilizacji żydowskiej na łacińską.

[...] Rażącym przykładem takiej, zbyt spiesznie wyprowadzonej i uogólnionej teorii, opartej na zupełnie nieprawdziwym tłumaczeniu faktów, oraz wspieranej niczym nie uzasadnionymi hipotezami, służyć może słynna teoria Darwina i następnie cały kierunek, tak zwanego, ewolucjonizmu.

Według autora nie pozytywizm i ewolucjonizm zajmują spór inteligentnych czytelników, lecz głównie dekadentyzm, który stał się obecnie (1905 r.) „kwestią aktualną”. Autor poddał krytyce głównie dekadentyzm francuski, z tego bowiem źródła - jak pisze - czerpią wszyscy dekadenci europejscy.

Liberalizm powstawał jako doktryna ekonomiczna (leseferyzm), szybko jednak opanował całokształt życia społecznego i przerodził się w światopogląd, który przyjmuje „zasadę całkowitej swobody człowieka w każdej dziedzinie myślenia i działania”.

Z jednej strony miłość, zbrodnia, tajemnica, wartka akcja i napięcie, z drugiej zaś — analiza istoty polskości i próba postawienia tez historiozoficznych. Dziedzictwo to pasjonująca lektura. Co ciekawe — pod artystycznym pseudonimem Kazimierza Wybranowskiego kryje się nie kto inny, jak sam... Roman Dmowski! Ideolog, polityk,  mąż stanu i powieściopisarz w jednym — czyż może być lepsza rekomendacja?!

Reprint wydania z roku 1902.

Wschodnia Słowiańszczyzna stanowi dla Historii — jako nauki o zmianach — temat jak najobfitszy, gdyż żadna chyba strona świata nie przechodziła przez zmian tyle i tak radykalnych. Przeszłość ziem polskich wydaje się czymś niewzruszenie stałym wobec dziejów Rosji!

Antagonizmy polsko-żydowskie ciągle się rozwijają i bardzo często umysły gorące bez głębszego zastanowienia się rozdmuchują je do takich rozmiarów, że mogą powstać bardzo niepożądane konflikty. Powinniśmy za wszelką cenę unikać takich zatargów, które nie zmierzają do rozwikłania kwestii żydowskiej, lecz do tym większego jej zagmatwania, a nawet rzucania plamy na charakter polski.

Najgruntowniej i najobszerniej wyłuszczył papież Leon XIII zasady i dążności masonerii w encyklice Humanum genus z 20 kwietnia 1884 r. Zaznaczywszy, że ta sekta, Kościołowi i społeczeństwu wroga, w przeciągu półtora wieku, mimo poprzednich wyroków papieskich, „wzrosła nad wszelkie spodziewanie” i „zdaje się prawie rządzić państwami”...

Tytuł podany w liczbie mnogiej mieści wsobie zarazem tezę, że nie ma jakiejś jedynej ogólnoludzkiej cywilizacji, ani też takiej etyki...

To niewielkie dzieło liczy blisko osiemdziesiąt lat, jednak ze względu na zawarte w nim treści, powinien je przeczytać każdy prawdziwy katolik. Jest ono w całości poświęcone charakterystyce zagrożeń cywilizacji chrześcijańskiej, płynących ze strony wrogich doktryn Wschodu, stojących w sprzeczności z doktryną Kościoła katolickiego i cywilizacją łacińską.

Wiek XIX był dla Polski stuleciem wielkich klęsk i strat narodowych. Dopiero jego koniec i początek XX przyniesie narodziny wielkiego, mądrego i przewidującego Ruchu Narodowego, rozwiązującego stojące przed narodem problemy.

Jedna z niewielu tak dobrych i rzetelnych prac próbujących wyjaśnić okoliczności hiszpańskiej tragedii z lat 1936–39. Autor, Rafael Casas de la Vega, jest jednym z najwybitniejszych hiszpańskich historyków wojskowych, profesorem Akademii Sztabu Generalnego i Wyższego Centrum Studiów Obrony Narodowej.

Źródłowa praca Kozickiego o początkach Ligi i pracach organizacyjno–politycznych, które pozwoliły przeprowadzić program odzyskania niepodległości, oparta jest o przeważnie nieistniejące już archiwalia i stąd ma wartość pierwszorzędnego dokumentu. Czytać ją będzie zarówno historyk, jak i każdy zainteresowany dziejami swego narodu. Trudno bowiem zrozumieć dzień dzisiejszy, jeśli się nie zna wczorajszego i trudno iść w przyszłość, jeśli się nie zna przeszłości.

Opracowanie Feliksy Eger stanowi kompilację dzieł badaczy zajmujących się problematyką masonerii. Oparte jest przede wszystkim na rozprawie francuskiego jezuity Nicolasa Deschampsa (1797–1873) Les sociétés secretes et la société ou Philosophie de l’histoire contemporaine, uzupełnionej przez Claudio Janneta, a także na dziełach Saint-Albina, Saint-Andrégo, dra Otto Beurena i innych.